Η κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει ολοένα και πιο δύσκολη καθώς εμφανίζεται να βρίσκεται σε πλήρη συγχύση. Αντί να ενσωματώσει και να επαναστατήσει εν μέσω των προκλήσεων που αντιμετωπίζει, φαίνεται να διολισθαίνει αργά αλλά σταθερά. Η συγκυρία είναι ρευστή και η πολιτική τοπιογραφία αλλάζει συνεχώς, με το ΠΑΣΟΚ να μην ανακάμπτει, καθώς οι βάσεις του ζητούν ριζικές αλλαγές.
Η έννοια της syrizafication έχει ρίζες βαθιές, με τον παρατηρητή να μπορεί εύκολα να επικρίνει την έλλειψη αυτοκριτικής και τον φραξιονισμό που επικρατεί. Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια αναζήτηση που συμπεριλαμβάνει τον χώρο που άφησε πίσω του το ΠΑΣΟΚ, κινούμενος όλο και πιο δεξιά, με αποτέλεσμα να χάνει την ηγεμονία του στον τομέα αυτό.
Από την άλλη, το pasokification οδήγησε σε πλήρη απαξίωση του δικομματικού συστήματος. Στην Ισπανία, οι Σοσιαλιστές με τον Πέδρο Σάντσεθ, κατάφεραν να αναστρέψουν τη πορεία τους στρίβοντας το τιμόνι προς τα αριστερά και γυρίζοντας προς τη βάση τους. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να εξέλιξε μια πιο άχρωμη πολιτική που έχει παγώσει την επαφή του με τους πολίτες.
Στα μεγάλα κόμματα παρατηρείται μια πολυσυλλεκτικότητα που τους επιτρέπει να κατακτούν την εξουσία, είτε πρόκειται για ΄ς Σαμαρά και Μπακογιάννη, είτε για άλλους πολιτικούς όπως ο Τρίτσης και ο Παπαθεμελής. Αυτή η προσέγγιση υποδεικνύει ότι οι θέσεις εξουσίας είναι συχνά πιο σημαντικές από τις πολιτικές αρχές που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν οι πολιτικοί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχικά μια προοπτική εξουσίας ως αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά ελλείψει ενός σαφούς σχεδίου και καθαρής σκέψης, η πολιτική του έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά ενός κατακλυσμιαίου συστήματος που μοιάζει με καράβι σε τρικυμία. Η κρίσιμη αυτή κατάσταση τον φέρνει αντιμέτωπο με την πρόκληση να επανεξετάσει την πολιτική του κατεύθυνση.
Πηγή: documentonews.gr