Είναι γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επιδείξει στην πολιτική του διαδρομή έντονα στοιχεία αλαζονείας, γεγονός που αποδίδεται και στο περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε. Αυτή η «κλειστή γυάλα» στο οποίο έζησε, του επέτρεψε να ικανοποιεί εύκολα τις επιθυμίες του. Από τις χαρακτηριστικές του δηλώσεις, ξεχωρίζει η φράση που δήλωσε πως «δεν έχω ζήσει με 800 ευρώ το μήνα» και η αναφορά του στην ιδιότητά του ως «πολιτικός κρατούμενος από τη Χούντα» κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Παρίσι.
Στη σημερινή πολιτική σκηνή, ο Μητσοτάκης φαίνεται να έχει ξεπεράσει τα όρια, φτάνοντας στο σημείο να «χρίσει» την αξιωματική αντιπολίτευση. Συγκεκριμένα, αποχώρησε από την αίθουσα της Βουλής όταν ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Παππάς, ανέβηκε στο βήμα. Ισχυρίστηκε ότι «δεν αναγνωρίζει» τον Παππά ως εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λόγω της καταδίκης του και προχώρησε στην αποχώρησή του, υποστηρίζοντας ότι θα είναι παρών μόνο όταν το ΣΥΡΙΖΑ βρει μόνιμο αρχηγό.
Στις σύγχρονες δημοκρατίες, η εξουσία των κομμάτων προέρχεται από τη βούληση του λαού. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμη αξιωματική αντιπολίτευση επιβάλλει στον πρωθυπουργό να τον αντιμετωπίζει ως τέτοιο. Οποιεσδήποτε άλλες ενέργειες μπορεί να θεωρηθούν αθεμελίωτες και με στοιχεία αυταρχισμού. Αν όλοι αρχίσουμε να κρίνουμε τα κόμματα με υποκειμενικά κριτήρια αντί για εκείνα που έχει ορίσει ο λαός μέσω της ψήφου του, τότε οι θεσμοί κινδυνεύουν.
Επιπλέον, η χρησιμοποίηση της Βουλής για εσωκομματικούς σκοπούς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ανακριτική. Η δημοκρατία και οι επιλογές του ελληνικού λαού δεν πρέπει να εργάζονται για να μειώσουν πολιτικά πρόσωπα, όπως ο Αντώνης Σαμαράς. Η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι προστατεύει τη δημοκρατία, την ώρα που υπό την πρωθυπουργία του υπήρξαν σοβαρές παρακολουθήσεις μελών του υπουργικού συμβουλίου, εγείρει ερωτήματα για την αξιοπιστία του.
Πηγή: documentonews.gr