Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, αγωνίστρια με θάρρος και αντοχή, κατάφερε να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στα 50 μ. ύπτιο, ανήμερα των 38ων γενεθλίων της και σε μια κούρσα που σηματοδότησε την τελευταία της συμμετοχή. Γεννήθηκε υγιής και μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο στη Ρουμανία, πριν υιοθετηθεί από ελληνική οικογένεια στην ηλικία των πέντε ετών. Παρά τις δυσκολίες, η ζωή της άλλαξε ριζικά όταν προσβλήθηκε από το σύνδρομο του δύσκαπτου ανθρώπου, το οποίο την κατέστησε εξαρτώμενη από αμαξίδιο μετά από εικοσιδύο χρόνια.
Μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου, η χαρούμενη Αλεξάνδρα ξέσπασε σε δάκρυα χαράς. «Ξέσπασαν όλα μέσα μου, μαζεμένα! Οι ζόρικες στιγμές που έζησα, το χειρουργείο στον πνεύμονα πριν από ένα χρόνο. Κάθε αγώνας μου πλέον είναι μια νίκη», είπε, επισημαίνοντας την αντίκτυπο που είχε αυτή η επιτυχία στην ψυχολογία της. Μπορεί η ζωή της να τη δοκίμασε σκληρά, αλλά διατηρεί πάντα το χαμόγελο, χάρη στους ανθρώπους που την στηρίζουν, όπως ο προπονητής της και η συνοδός της.
Ερωτηθείσα αν το χρυσό μετάλλιο θα αλλάξει τη ζωή της, υπογράμμισε ότι έχει ήδη ψυχολογικά επηρεαστεί θετικά από την επιτυχία της, όμως είναι προσεκτική και παραμένει προσγειωμένη. «Πατάω γερά στα πόδια μου και δεν καβαλάω το καλάμι», δήλωσε. Παρά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, πρώτα από όλα οι δυσκολίες στο Παραολυμπιακό Χωριό, εκφράζει τις ευχαριστίες της στους χορηγούς που τη βοήθησαν στην προετοιμασία της.
Από τα 20-22 της, η Αλεξάνδρα βρέθηκε περιορισμένη σε αμαξίδιο, ωστόσο αυτή η ανατροπή δεν την κράτησε πίσω. «Μη με βλέπεις έτσι ήρεμη. Είμαι άνθρωπος που όταν νιώθει αδικία τα σπάει όλα!», είπε, δείχνοντας τη δύναμη και την αποφασιστικότητα που την διακατέχουν. Στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων αγωνιά για τις αλλαγές που χρειάζονται στην ελληνική κοινωνία, ειδικά στον τομέα των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία. Παρά τις προκλήσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσει, αν βλέπει την κοινωνία να αλλάζει προς το καλύτερο, το ίδιο δεν ισχύει και για την πολιτική εξουσία.
Η Αλεξάνδρα, εστιάζει στον αγώνα της για την κατάσταση των ανθρώπων με αναπηρία, και μετά την αποχώρησή της από την κολύμβηση, σκοπεύει να βελτιώσει τις γνώσεις της και να διδαχθεί τη νοηματική γλώσσα, προσπαθώντας να ενισχύσει και τις δικές της ευαισθησίες. Σε όλα αυτά, διατηρεί τη στάση της υπέρ της ανθρωπιάς και της υποστήριξης μέσα από το κολύμπι και τον αθλητισμό, που της έχουν προσφέρει σημαντικές εμπειρίες και αναγνωρίσεις.
Κλείνοντας, η Αλεξάνδρα συνδύασε την επιτυχία της με τη συνεχή μάχη για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, κάτι που την καθιστά παράδειγμα και έμπνευση για πολλούς. Πηγή: documentonews.gr