Πριν από λίγους μήνες, η πλειοψηφία των φίλων μου από το ΠΑΣΟΚ εξέφραζε την άποψη ότι ο Ανδρουλάκης ήταν ανεπαρκής και χωρίς ηγετικό προφίλ. Τώρα, αρκετοί από αυτούς, διστακτικά παραδέχονται ότι μπορεί να έχει προοπτική για πρωθυπουργός με αυτοδύναμο ΠΑΣΟΚ, που ενδεχομένως να πλησιάσει το 40%.
Σημαντική είναι επίσης η μεταστροφή που παρατηρείται ανάμεσα στους συντηρητικούς φίλους μου. Πριν από λίγο καιρό, ανησυχούσαν με τη συνολική εικόνα και τον λόγο του Στέφανου Κασελάκη, θεωρώντας τον πολιτικά κενό και υπερφίαλο. Ωστόσο, σήμερα, πολλοί από αυτούς ανησυχούν για το μέλλον του και τις προοπτικές που διαγράφονται για τις δημοκρατικές διαδικασίες στον ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένοι εκ των φίλων αυτών συμμετείχαν πρόσφατα στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ, επιλέγοντας να ψηφίσουν Διαμαντοπούλου, φοβούμενοι τυχόν άνοδο ενός “αριστερού”.
Πολλοί φίλοι της ευρύτερης αριστεράς που στο παρελθόν εστίαζαν στην αξία των δημοκρατικών διαδικασιών, σήμερα εμφανίζουν απογοήτευση για την εικόνα που δίνει η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι συζητήσεις στις παρέες τους για το πώς “πρέπει να μπει μια τάξη” αυξάνονται, αναφορικά με το πώς μπορεί να επανέλθει η αριστερά στη διεκδίκηση σημαντικών ζητημάτων.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι φίλοι από το ΚΚΕ, οι οποίοι για χρόνια υποστήριζαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εμπόδιο για την δημιουργία ενός αποτελεσματικού λαϊκού μετώπου, τώρα επιρρίπτουν ευθύνες για τα τρέχοντα προβλήματα της πολιτικής σκηνής, αν και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδυναμωθεί αισθητά.
Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι οι καιροί αλλάζουν, με τον κόσμο να γίνεται πιο “πρακτικός” στα πολιτικά ζητήματα. Όλο και περισσότεροι αναρωτιούνται: “Τι θα γίνει με εμένα; Ποιος θα λύσει τα προβλήματά μου;” Ωστόσο, ενώ υπάρχει συμφωνία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία, οι προτεινόμενες λύσεις διαφέρουν – ακόμη και σε ομάδες που μοιράζονται μια γενική ανησυχία για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τον νεοφιλελευθερισμό.
Η αλήθεια είναι ότι η ευρύτερη αριστερά δεν καταφέρνει να πείσει ούτε με τα πρόσωπα ούτε με τις πολιτικές της. Αυτό που εκπέμπει είναι μια αίσθηση εσωτερικών συγκρούσεων και αβεβαιότητας. Παρά την ιστορία της στην διεκδίκηση δικαιωμάτων και πολιτικών αλλαγών, οι ατελείωτες διασπάσεις και οι έριδες εμφανίζονται ως μοιραίο μέρος της κουλτούρας της. Αν δεν αναπτυχθεί μια κουλτούρα που να ενσωματώνει δημοκρατικές συνθέσεις, θα παραμείνουμε καθηλωμένοι σε άκαμπτες αντιπαραθέσεις, με τους καθέναν να αντιμετωπίζει προσωπικές ευθύνες.
Στη σημερινή πολιτική σκηνή, οι “κακές γλώσσες” υποστηρίζουν ότι είναι όλα προετοιμασμένα για τις επόμενες εκλογές, υποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη από αυτούς που “φροντίζουν για μας”. Η αυξανόμενη πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και η απόσταση της ΝΔ από την αυτοδυναμία προαναγγέλλουν πιθανές συνεργασίες, με σενάρια που θα περιλαμβάνουν τόσο το κόμμα της Λατινοπούλου όσο και το ΠΑΣΟΚ. Η αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι επιτακτική προϋπόθεση για μια πιθανή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και η απομάκρυνση του ενδεχομένου συνεργασίας των κομμάτων της κεντροαριστεράς και αριστεράς. Το παιχνίδι αρχίζει να αποκτά έντονη ενδιαφέροντος.
Πηγή: documentonews.gr